طراحی خانه کودک با رویکرد خلاقیت و بازی
کودک در دنیای امروز جایگاه بسیار ویژه ای دارد تا جایی که می توان آینده ملت ها و جایگاه جهانی آن ها را براساس خصوصیات کودکانشان پیش بینی نمود. کودک جهت رشد نیاز به شناخت توانایی ها ، نیازهای روحی و جسمی و پتانسیل های درونیش را دارد. بدین منظور به فضایی نیاز دارد که بتواند آزادانه در آن بدود، بازی کند و خود با توجه به فطرت خویش به جستجو و تجربه بپردازد.کودک به فضایی نیاز دارد که بتواندحضور طبیعت را در زندگی اش احساس کند، مکانی که زمینه مناسب برای پرورش و رشد استعدادهایش را ایجاد کند.
خانه کودک فضایی مختص کودکان است که باید متناسب با سن، سلیقه و شرایط جسمی و روحی استفاده کنندگانش باشد و با تلفیق معماری و طبیعت سعی در ایجاد فضاهای انعطاف پذیر و متنوع نمود.طبیعت دستاورد بهترین معمار یعنی پروردگار است و اغلب برای معماران بهترین سرچشمه الهام بوده است. از آنجا که تقویت خلاقیت در دوران کودکی در تمام مدت عمر شخص موثر است باید آن را بسیار مهم دانست و فضاهای طراحی شده در خانه کودک باید بر اساس مطالعات و نیازهای کودکان و عوامل موثر بر رشدخلاقیت در کودکان باشد. گاردنر معتقد است که تصور و تخیلی که در اوایل دوران کودکی شکل می‌گیرد، مبنای خلاقیت در دوران بلوغ است.
آموزش و پرورش صحیح کودک به معناى فراهم آوردن مقدمات لازم براى به فعلیت رساندن قواى او است و باید به رشد احساسی،فیزیکی و عقلانی او کمک کرده تا با مشکلات و درگیری های زندگی به راحتی برخورد کند و برای آن ها راه حل پیدا کند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد یکی از عوامل مهمی که در تعیین کیفیت محل نگهداری کودکان موثر است،معماری و فضاهای فعالیت مناسب برای کودکان می باشد.بازی، مشارکت گروهی و تعاملات اجتماعی کودک، نه فقط در قالب برنامه های آموزشی، بلکه به وسیله طراحی اجزا و عناصر معماری در سامانه های کالبدی و عملکردی متناسب با ویژگی ها و نیازهای کودکان امکان پذیر است. اساس طراحی معماری و برنامه ریزی فضایی منطبق با شرایط کودکان به طور قطع بستگی به میزان شناخت ویژگیهای جسمی و روانی کودکان در مراحل مختلف رشد آنان دارد و باید دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد حواس کودک در درک عوامل محیطی و همسو با شناسایی پدیده های قابل درک توسط حواس انسانی او باشد.
