در نقشه‌های معماری نیز ضخامت خطها برای بیان گویاتر نقشه‌ها اهمیت بسیار دارد. ضخامت خطها در نقشه‌ها به طور کلی بستگی به مقیاس نقشه دارد. یعنی نقشهای که مقیاس آن بزرگتر است ضخامت خطهای آن نسبت به نقشهای با مقیاس کوچکتر بیشتر است.
خط هایی که در یک نقشه معماری، به ویژه در پلانها و برشها وجود دارند، میتوان به صورت زیر دسته بندی کرد:
1ــ خطهای برش خورده یا خط‌هایی که با صفحه برش تماس یافته‌اند. این خطها از خطوط دیگر ضخیم‌ترند و معمولا در نقشه های یک صدم در حدود 0/5 ترسیم میشوند.
2ــ خطهای برش نخورده یا خط‌هایی که به صورت نما دیده میشوند. این خطها بهتر است با ضخامت کمتر و حدود نصف خطهای برش خورده نشان داده شوند.
3ــ خطهای مجازی یعنی خط‌هایی که برای نشان دادن نحوه کارکرد بعضی از عناصر مانند جهت حرکت پله یا جهت بازشوی در استفاده میشوند. این خطها بهتر است از خطهای نما نازک تر نشان داده شوند.
4ــ خط چین، که در نقشه‌های معماری نمای معکوس سقف است، مشابه خطهای نما یا کمی نازکتر از آن ترسیم میشود.
5ــ در ترسیم نما هم با توجه به اهمیت خط ها میتوان از دو یا سه ضخامت مختلف در ترسیم استفاده کرد. همچنین میتوان از تغییر ضخامت خط برای نمایش عمق نما بهره برد. در ترسیم نقشه با دست و با استفاده از قلم راپید فاصله ضخامت هر قلم با قلم بعدی 0/1 است اما در نقشه‌هایی که با رایانه ترسیم می شود می توان از ضخامت های با فواصل کمتر استفاده کرد و بر زیبایی و گویایی نقشه افزود.
به شکل زیر دقت کنید؛ ضخامت خطوط به درستی در آن رعایت شده است:
