معماری معاصر میلان از لنز گالاردو
دراین مقاله به بررسی مجموعه ((هندسه شهری)) آندرس گالاردو، که نشانگر گونه‌شناسی متضاد شهر میلان در دوران معاصر است، را بررسی می‌کنیم. این عکاس خودآموخته معماری شهر میلان در ایتالیا را به تصویر کشیده است. این مجموعه بر روی خطوط معماری سازه‌‌های معاصر تمرکز دارد که هم از نظر سنی و هم از نظر عملکرد متفاوت است و در عین حال مادی بودن نما‌ها، جزئیات معماری و صنعتی هر ساختمان را برجسته می‌کند.
مجموعه Gallardo’s Milan شامل کار‌های معماران Zaha Hadid و Grafton Architects است. سایر تصاویر این مجموعه، شامل عناصری از شهر است که اغلب مورد توجه قرار نمی گیرند، مانند یک سری ظروف بازیافت رنگارنگ.
شهر میلان
میلان (به ایتالیایی: Milano) دومین شهر پرجمعیت ایتالیا و مرکز ناحیه لومباردی در شمال این کشور می‌باشد. میلان یکی از شهرهای پیشرو جهان در زمینه‌های اقتصاد، هنر، مد، آموزش، حمل‌ونقل، سرگرمی، معماری و رسانه هاست.
جمعیت میلان همراه با حومه، در سال ۲۰۰۶ میلادی ۴٬۲۸۰٬۸۲۰ نفر برآورد می‌شود.
در میلان گویش لمباردی کاربرد دارد.
اکثریت مردم میلان پیرو مذهب کاتولیک هستند و مابقی پیرو مذاهب ارتدکس، اسلام، یهودیت، بوداییسم و پروتستان هستند.
بیشترین جمعیت خارجی‌های میلان را ملیتهای فیلیپین، مصر، چین، پرو، سریلانکا، رومانی، اکوادور، بنگلادش و اوکراین تشکیل می‌دهند.
از نظر معماری، گالاردو خطوط سیال مشخص زا‌ها حدید را در طراحی شرکت برای Citylife Milano، مجتمع مسکونی از هفت ساختمان، به تصویر می‌کشد. نما‌های ارگانیک ساختمان‌ها تعادلی از پوشش های سفید و چوبی است که بالکن های مارپیچ و پنجره‌هایی با شکل منحصر به فرد را برجسته می کند.
در مقابل، عکاس، تصویری از اقامتگاه های سنتی-شهری ایتالیایی را نیز در این مجموعه گنجانده است. با هندسه‌های خطی و افقی قوی آن و هم‌چنین، بالکن‌های مستطیلی به همان نسبت، نما را به اجزایی یکنواخت تبدیل می کند و بر تنوع کلی در گونه شناسی معماری میلان تأکید می کند.
هم‌چنین، مجموعه گالاردو شامل تصاویری از موسسات آموزشی است که از پوسته‌‌های سخت، سنگی و بتنی ساختمان دانشگاه معماران گرافتون لوئیجی بوکونی و ساختمان رادیوشیمی Politecnico di Milano گرفته شده است.
برای بالا بردن دانش معماری خود از مطالب مجله معماری بازدید کنید:
